Μια σχέση στο ξεκίνημα της χαρίζει υποσχέσεις υπέροχων εμπειριών: τρυφερότητα, συντροφικότητα, έρωτας, χαρά, γέλιο, το τέλος της μοναξιάς. Όμως μια πραγματικότητα που στοιχειώνει πολλές σχέσεις είναι η περίπλοκη σχέση ανάμεσα σε έναν άντρα και τη μητέρα του.
Για χρόνια επικρατούσε η λανθασμένη άποψη πως η πολύ στενή σχέση ενός αγοριού με τη μητέρα του θα τον κάνει αδύναμο, άτολμο και εξαρτημένο. Η αλήθεια είναι πως μια ζεστή, αυθεντική σχέση με τη μητέρα είναι καταλυτική για τη ζωή του αγοριού:
1) έχει βρεθεί πως τα αγόρια που δεν δημιούργησαν ασφαλή δεσμό με τη μητέρα σαν βρέφη, παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς (κυρίως επιθετικότητα) αργότερα στη ζωή τους.
2) Τα αγόρια που έχουν καλή σχέση με τη μητέρα, έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο. Οι μητέρες είναι συνήθως αυτές που καλλιεργούν τη συναισθηματική νοημοσύνη, μαθαίνοντας τους να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν τα συναισθήματα τους όπως και το να μπορούν να μπουν στη θέση των άλλων (ενσυναίσθηση). Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά αποκτούν αυτογνωσία και μεγαλύτερο αυτοέλεγχο.
3) Μια ζεστή, ειλικρινής σχέση ανάμεσα σε ένα αγόρι και τη μητέρα του προστατεύει την ψυχική του υγεία. Έρευνες δείχνουν ότι τα αγόρια που έχουν καλή σχέση με τη μητέρα τους, έχουν υψηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης. Για παράδειγμα, δεν πιστεύουν ότι πρέπει να το παίζεις σκληρός, να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα μόνος σου, ή να χρησιμοποιείς επιθετικότητα και βια για να επιβληθείς. Αυτά τα αγόρια έχουν πιο ανοιχτούς ορίζοντες, πιο δυνατές φιλίες και κινδυνεύουν πολύ λιγότερο από άγχος και κατάθλιψη στη ζωή τους.
4) Τα αγόρια στην περίοδο της εφηβείας που είναι κοντά στη μητέρα πειραματίζονται λιγότερο με επικίνδυνες συμπεριφορές. Έχει αποδειχτεί ότι η καλή επικοινωνία μειώνει την αρνητική επιρροή που ασκείται από συνομήλικους.
5) Τα αγόρια που έχουν καλή σχέση με τη μητέρα τους είναι πιο επιτυχημένοι σαν ενήλικες και στον επαγγελματικό αλλά και στον προσωπικό τομέα. Λόγω της συναισθηματικής νοημοσύνης που έχει καλλιεργηθεί από τότε που το αγόρι σαν νήπιο είχε την ενθάρρυνση να μιλήσει αντί να φωνάζει, τα αγόρια αυτά μεγαλώνουν με πολύτιμες επικοινωνιακές δεξιότητες που τους επιτρέπουν να αντιμετωπίζουν καλύτερα προκλήσεις και δυσκολίες της ενήλικης ζωής.
Κάποιες μητέρες όμως, δεν μπορούν να πουν όχι στους γιούς τους και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στο «σ’ αγαπώ», το «θέλω να με αγαπάς» και το «θέλω να με ικανοποιείς». Αυτό που η μητέρα δεν συνειδητοποιεί είναι ο εγωκεντρισμός που έντεχνα κρύβει πίσω από την ανευ όρων προσφορά της. Αρνείται να αναγνωρίσει την αδυναμία της. Αντιθέτως την καμουφλάρει ως ‘θυσία’, με την αποδοχή της ίδιας της κοινωνίας που επικροτεί την ιδέα της μητέρας «οσιομάρτυρα» που θυσιάζει τα πάντα για το καλό του παιδιού της, αγνοώντας το γεγονός ότι όλη αυτή η αυτοθυσία έχει μεγάλο τίμημα. Η μητέρα σε αυτή την εικόνα είναι ιερή, αξιοθαύμαστη, προσφέρει τα πάντα, θυσιάζει τα πάντα για το καλό του παιδιού της. Όμως δεν διστάζει να το θυμίζει με κάθε τρόπο στο παιδί της (ότι της «χρωστάει»), ακόμα και να το ενοχοποιεί επειδή δέχτηκε όλα όσα εκείνη απλόχερα πρόσφερε για να καλύψει δικές της ανασφάλειες.
Υπάρχουν και μητέρες που είναι πολύ δεσποτικές και ασκούν μια πολύ αυστηρή πειθαρχία, οι οποίες δεν αφήνουν χώρο στους γιούς τους ώστε να να μπορέσουν να αυτονομηθούν και να ανεξαρτητοποιηθούν. Παρεμβαίνουν και ελέγχουν τα πάντα. Είναι υπερπροστατευτικές και δεν επιτρέπουν να τεστάρει τις δυνατότητες του και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Μέσα από αυτή τη συμπεριφορά ευνουχίζουν τους γιούς τους, ενισχύουν το φόβο τους για τις γυναίκες και τραυματίζουν την αντρική τους ταυτότητα. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ένας άντρας αδύναμος και εξαρτημένος. Ασυνείδητα οι άντρες αυτοί είτε εξιδανικεύουν, ή δαιμονοποιούν τις γυναίκες. Οι περισσότεροι άντρες που δεν έχουν λύσει τα θέματα στη σχέση με τη μητέρα κάνουν και τα δύο, πρώτα εξιδανικεύουν τη σύντροφο και μετά τη δαιμονοποιούν.
